Numer 316 odnosi się do gatunku z serii 300 stali nierdzewnych. Jest to stal austenityczna, co oznacza, że ma sześcienną strukturę krystaliczną. Zawiera żelazo, chrom, nikiel i molibden, które nadają metalowi wytrzymałość i odporność na rdzę.

Cyna nie jest metalem magnetycznym. Standardowa cyna nie reaguje na magnesy i nie można jej przyciągnąć magnesem. Cyna jest znana jako materiał "diamagnetyczny", co oznacza, że wytwarza słabą siłę przeciwstawną do pola magnetycznego.

Stal nierdzewna 201 jest częścią serii 200 austenitycznych stali nierdzewnych. Zawiera mniej niklu niż 304, ale dodaje więcej manganu i azotu, aby to zrekompensować. Zmiana ta pomaga obniżyć koszty przy jednoczesnym zachowaniu wymaganej wytrzymałości i plastyczności. Standardowy skład obejmuje około 16-18% chromu, 3,5-5,5% manganu, 4-6% niklu oraz niewielkie ilości azotu i węgla.

Aluminium 5754 jest stopem aluminiowo-magnezowym. Zawiera on około 3% magnezu, co pomaga zwiększyć jego wytrzymałość i odporność na korozję. Stop ten nie nadaje się do obróbki cieplnej, więc staje się mocniejszy dzięki obróbce na zimno, a nie ogrzewaniu.

Grafit nie ma jednej stałej gęstości. Zmienia się ona w zależności od rodzaju, czystości i metody produkcji. Zrozumienie tych różnic pomaga wybrać odpowiedni grafit do danego zastosowania.

Gęstość grafitu wynosi zazwyczaj od 1,5 do 2,26 grama na centymetr sześcienny.

W temperaturze pokojowej (około 20°C lub 68°F) standardowa gęstość wolframu wynosi 19,25 grama na centymetr sześcienny (g/cm³).

Sprawia to, że wolfram jest prawie dwukrotnie gęstszy od ołowiu i prawie czterokrotnie gęstszy od aluminium. Pozostaje stabilny w większości temperatur roboczych, co oznacza, że jego gęstość nie zmienia się znacząco w typowych środowiskach.

Nie, złoto nie rdzewieje. Złoto jest metalem szlachetnym. Oznacza to, że jest odporne na reakcje z powietrzem, wodą i większością chemikaliów. Czyste złoto nie rdzewieje, nie ulega korozji ani nie matowieje w normalnych warunkach. Jednak stopy złota mogą zachowywać się inaczej w zależności od metali, z którymi są zmieszane.

Czysty mosiądz nie przyciąga magnesów. Dzieje się tak, ponieważ jego główne składniki - miedź i cynk - są niemagnetyczne. W połączeniu metale te nie wytwarzają silnego pola magnetycznego.

Możesz trzymać silny magnes obok czystego kawałka mosiądzu, a on się nie poruszy.

Miedź nie jest magnetyczna. Możesz umieścić miedziany drut lub rurę obok magnesu i nic się nie stanie. Nie przyklei się i nie poruszy.

Dzieje się tak, ponieważ miedź nie ma struktury atomowej, która wspiera magnetyzm. Jej elektrony nie ustawiają się w linii, aby wytworzyć pole magnetyczne. Tak więc, w przeciwieństwie do żelaza lub stali, miedź nie wykazuje przyciągania do magnesów w normalnych warunkach.