Obróbka elektroerozyjna (ang. Sinker EDM) to proces usuwania metalu, w którym wykorzystuje się iskry elektryczne do usuwania materiału z przedmiotu obrabianego. Proces ten polega na zanurzeniu elektrody i przedmiotu obrabianego w płynie dielektrycznym. Impulsy elektryczne o wysokiej częstotliwości powodują następnie erozję i topienie powierzchni elementu.

Tytan jest lżejszy, mocniejszy i bardziej odporny na korozję niż stal nierdzewna. Jest idealny dla przemysłu lotniczego, implantów medycznych i wysokowydajnych zastosowań. Z drugiej strony, stal nierdzewna jest bardziej przystępna cenowo, łatwiejsza w obróbce i lepsza do codziennego użytku, takiego jak urządzenia kuchenne lub budownictwo.

W przypadku większości projektów aluminium jest lepszym wyborem ze względu na niższy koszt, łatwiejszą obróbkę i mniejszą wagę. Tytan wyróżnia się jednak w zastosowaniach wymagających wysokiej wytrzymałości, odporności na korozję i biokompatybilności. Konkretne wymagania projektu określą, który metal najlepiej odpowiada Twoim potrzebom.

Znakowanie laserowe to proces wykorzystujący skupioną wiązkę lasera do tworzenia znaków na powierzchni materiału. Laser zmienia kolor lub teksturę materiału, pozostawiając tekst, logo lub kody. Jest szybki, czysty i nie wymaga stosowania atramentów ani chemikaliów. To sprawia, że jest to idealne rozwiązanie dla branż, które potrzebują trwałych, wysokiej jakości oznaczeń. Znakowanie laserowe jest bezdotykowe, co oznacza, że materiał nie ulega fizycznemu zużyciu. Znaki są również odporne na blaknięcie, zarysowania i wysoką temperaturę.

Wiercenie w mosiądzu różni się od wiercenia w innych metalach ze względu na jego unikalne właściwości. Jest bardziej miękki niż stal, ale twardszy niż aluminium, co wymaga innych prędkości i posuwów. Zawartość cynku w mosiądzu stwarza wyzwania związane z tworzeniem się wiórów i przywieraniem narzędzi. Odpowiednie wiertła, prędkości i smary pomogą uniknąć typowych problemów i uzyskać czyste, dokładne otwory.

Elementy złączne występują w wielu kształtach i rozmiarach, a każdy z nich służy innemu celowi. Aby wybrać odpowiedni element złączny, należy wziąć pod uwagę materiał, wymagania dotyczące obciążenia, warunki środowiskowe i łatwość montażu. Kluczem jest dopasowanie właściwości elementu złącznego do potrzeb danego projektu.

Fazowanie i ukosowanie odnoszą się do cięć pod kątem na krawędziach materiałów, ale istnieją między nimi kluczowe różnice. Faza to zazwyczaj proste cięcie pod kątem 45 stopni, często stosowane w celu usunięcia ostrych krawędzi i poprawy bezpieczeństwa lub estetyki. Natomiast skos może mieć dowolny kąt inny niż 90 stopni, oferując większą wszechstronność dla różnych potrzeb projektowych.

Do tworzenia prototypów aluminiowych stosuje się 5 dominujących metod: obróbka CNC, druk 3D, odlewanie ciśnieniowe, wytłaczanie aluminium i produkcja blachy. Każda metoda oferuje unikalne korzyści i jest wybierana na podstawie złożoności prototypu, pożądanej precyzji i wielkości produkcji.

Porównanie stali stopowej ze stalą węglową polega na porównaniu ich właściwości i składu. Różnorodne elementy ze stali stopowej czynią go bardziej wszechstronnym i zapewniają lepszą odporność na korozję. Stal węglowa to prostszy skład, który wyróżnia się wytrzymałością i opłacalnością w określonych zastosowaniach.

Naddatek na gięcie to zakrzywiona długość metalu między liniami gięcia. Informuje on o tym, ile materiału potrzeba w obszarze zgięcia. Kiedy metal się wygina, rozciąga się nieznacznie po stronie zewnętrznej i ściska po stronie wewnętrznej. Naddatek na gięcie mierzy tę zmianę.

Produkcja na żądanie to proces, w którym produkty są wytwarzane tylko wtedy, gdy zostaną zamówione. Zamiast produkować duże ilości z wyprzedzeniem, przedmioty są tworzone w miarę potrzeb.

Metoda ta jest bardziej elastyczna i opłacalna, pozwalając firmom skupić się na mniejszych seriach produkcyjnych. Firmy mogą tworzyć produkty spełniające określone potrzeby klientów bez marnowania czasu i zasobów na niesprzedane zapasy.

Produkcja wsporników blaszanych obejmuje trzy kluczowe etapy: planowanie projektu, wybór materiału i wybór metody produkcji. Każdy wspornik wymaga precyzyjnych pomiarów, odpowiedniej grubości materiału i odpowiednich kątów gięcia. Proces produkcyjny obejmuje zazwyczaj operacje cięcia, gięcia i wykańczania.

Układanie tolerancji to kumulacja odchyleń wymiarowych w zespołach mechanicznych wynikająca z niepewności procesu produkcyjnego i montażowego. Może to zaszkodzić wydajności i funkcjonowaniu zespołu. Zarządzanie układaniem tolerancji podczas procesów projektowania i produkcji jest niezbędne, aby zapewnić jakość i wydajność produktu końcowego.

Współczynnik K to liczba określająca miejsce rozciągania podczas gięcia. Pokazuje on, jak daleko w głąb arkusza przesuwa się oś neutralna. Podczas gięcia arkusza blachy, jego zewnętrzna strona rozciąga się, a wewnętrzna ściska. Współczynnik K znajduje się pomiędzy nimi. Pomaga on obliczyć ilość materiału potrzebną do uzyskania dokładnych płaskich wzorów. Jeśli współczynnik K jest nieprawidłowy, część nie wygnie się w zaplanowany sposób.

Formowanie blachy to sposób kształtowania metalu bez usuwania materiału. Wykorzystuje maszyny do przyłożenia siły do blachy. Siła ta powoduje zginanie, rozciąganie lub formowanie metalu w pożądany kształt.

Metal pozostaje w jednym kawałku. Nie odpryskuje ani nie pęka. Zamiast tego płynie i rozciąga się pod wpływem ciśnienia. Typowe metody formowania obejmują gięcie, tłoczenie, głębokie tłoczenie i formowanie rolkowe. Każda metoda odpowiada różnym rozmiarom części, kształtom i potrzebom produkcyjnym.

Aby wykonać otwór pogłębiający w blasze, należy rozpocząć od wywiercenia otworu pilotażowego o średnicy odpowiadającej średnicy wkrętu. Następnie użyj wiertła do pogłębiania o odpowiednim kącie - najczęściej 82° - aby wyciąć czyste, stożkowe wgłębienie. Wybierz odpowiedni materiał wiertła w zależności od rodzaju metalu, z którym pracujesz. Pracuj powoli, stosuj lekki nacisk i często sprawdzaj głębokość, aby uniknąć nadmiernego cięcia.