Malowanie proszkowe i farba chronią powierzchnie metalowe, ale różnią się pod wieloma względami. Malowanie proszkowe tworzy grubsze, trwalsze wykończenie, które jest odporne na odpryski i zarysowania lepiej niż tradycyjna farba. Wytwarza również mniej odpadów i uwalnia mniej chemikaliów do powietrza. Farba oferuje jednak więcej opcji kolorystycznych i może być łatwiejsza do poprawek.

Czy zastanawiałeś się kiedyś, w jaki sposób metalowe przedmioty codziennego użytku uzyskują gładkie, matowe wykończenie? Jako entuzjasta obróbki metali uważam, że satynowe wykończenie ma ogromny wpływ na elementy metalowe

Istnieje pięć sprawdzonych sposobów usuwania powłok proszkowych: usuwanie chemiczne, metody oparte na wysokiej temperaturze, ścieranie mechaniczne, usuwanie elektrochemiczne i czyszczenie laserowe. Każdy z nich ma swoje wady i zalety. Właściwa metoda zależy od materiału części, wykończenia powierzchni i budżetu.

Powłoka z czarnego tlenku to obróbka powierzchni metali, w tym stali i żelaza. Tworzy ona ciemną, gładką warstwę w wyniku kontrolowanej reakcji chemicznej. Wykończenie to nie jest błyszczące i nie odbija światła. W przeciwieństwie do farby lub powłoki proszkowej, nie zwiększa grubości części. Czarna warstwa jest cienka, zaledwie kilka mikronów. Nie zmienia więc rozmiaru ani kształtu części.

Malowanie elektrostatyczne to proces, w którym cząsteczki farby są ładowane, a następnie przyciągane do uziemionej powierzchni. Podstawowa zasada malowania elektrostatycznego opiera się na przyciąganiu przeciwieństw. Cząsteczki farby są naładowane dodatnio, podczas gdy malowany obiekt jest naładowany ujemnie.

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak aluminium, prosty metal, można przekształcić w przyciągające wzrok produkty? Wykończenia aluminiowe to sekret ich magii! Ten artykuł

W procesie produkcyjnym w Shengen stosujemy różne techniki wykańczania. Szczotkowany metal jest jednym z najpopularniejszych wykończeń. Technika ta poprawia wygląd części metalowych

Anodowanie twarde lub anodowanie typu III wytwarza grubą warstwę tlenku na powierzchni części metalowych. Proces ten wykorzystuje roztwór elektrolityczny, zazwyczaj kwas siarkowy, do tworzenia warstwy tlenku. Grubość warstwy tlenku utworzonej podczas anodowania twardego wynosi zwykle od 25 do 250 mikronów, w zależności od konkretnych wymagań.